بگذار که همسایه های ساکت مان

نام تو را ندانند

همین زلال زرد روسری

برای پچ پچ هزار ساله ی آنان کافی ست

همان بهتر که نام تو در

لابه لای ترانه نهان باشد

همان بهتر که از میان واژه ها بدرخشی! خورشیدک من

مثل درخشش فانوس از فراسوی فاصله ها

مثل درخشش ستاره از پس پرده ی پشه بند

پشه بند

تابستان

کودکی

آه! همان بهتر که نام تو در لابه‌لای گریه ها نهان باشد 

آنکه در را محکم میبندد یقینا آشناست 

آنکه در را آهسته میبندد قصد آشنایی دارد

و

آنکه پشت در نشسته از همه عاشق تر است